

Τα Επιμελητήρια είναι οι επίσημοι Σύμβουλοι του Κράτους και της Διοικήσεως, ως εκφράζοντα τα συμφέροντα των τάξεων τις οποίες αντιπροσωπεύουν; Μήπως ο περιορισμός των, εις τα καθήκοντα διεκπεραιωτών τρεχουσών υποθέσεων, όχι μόνον δεν τιμά τα Επιμελητήρια, αλλά στερεί τον δημόσιο βίο από έναν θεσμό χρήσιμο έως και απαραίτητο;
Ο ρόλος των Επιμελητηρίων για δεκαετίες στην πατρίδα μας “ερμηνεύεται” ποικιλοτρόπως.
Στις μέρες μας, υπό το καθεστώς της πλήρους ανατροπής όλων όσων εθεωρούντο δεδομένα, καθίσταται επιβεβλημένος ο ορισμός επί μηδενικής βάσεως, ακόμη και για τα αυτονόητα!
Με αυτήν τη λογική και με αφορμή την ανάληψη της προεδρίας του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών από τον κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, του θέσαμε το στην επικεφαλίδα ερώτημα.
Ο κ. Χατζηθεοδοσίου μας τίμησε με την …καταστατική του, ως ακολούθως, απάντηση:
«Τα Επιμελητήρια ταυτίζονται με την προώθηση της επιχειρηματικότητας, η οποία από τη φύση της είναι η ζωογόνος δύναμη της οικονομίας και της ευημερίας των πολιτών στα σύγχρονα κράτη. Επιχειρηματικότητα που, όμως, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, είτε χτυπήθηκε συστηματικά από το αδηφάγο γραφειοκρατικό και φορομπηχτικό κράτος, είτε ευνουχίστηκε από την ασυδοσία των καρτέλ, είτε αυτό-δυσφημίστηκε από παράνομες πρακτικές μερικών κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι έμεναν μακριά από την αναγκαία για την επιβίωσή τους τραπεζική ρευστότητα.
Και βεβαίως έχουν και τα Επιμελητήρια το δικό τους σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Επηρεασμένα από την πλασματική, όπως αποδείχθηκε, εικόνα ευμάρειας και το αίσθημα υπερβολικής σιγουριάς που ενέπνεε η πλήρης ένταξη της Ελλάδας στην οικονομική και νομισματική ένωση της Ευρώπης, παρακολούθησαν άλλες φορές ανυποψίαστα και άλλες φορές με ένοχη σιωπή τα παιχνίδια με “σημαδεμένη τράπουλα” σε βάρος της υγιούς επιχειρηματικότητας και της πλειοψηφίας των ελληνικών επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών.
Επειδή, όμως, είμαι άνθρωπος των πράξεων και όχι των διαπιστώσεων, πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα για τα Επιμελητήρια να επανακαθορίσουν τον ρόλο τους και για την ίδια την ελληνική κοινωνία να επανακαθορίσει τη σχέση της με την επιχειρηματικότητα και τα Επιμελητήρια. Σε αυτό το ναρκοπέδιο που έχει στήσει γύρω μας η πρωτοφανής οικονομική κρίση, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν ανάγκη ακόμη έναν φορέα, που μονοδιάστατα θα εκπροσωπεί τα μέλη του απέναντι στην κυβέρνηση και την τρόικα, αλλά ένα Επιμελητήριο-Στρατηγείο, το οποίο θα εκπονήσει και θα προτείνει στην κυβέρνηση και την κοινωνία το εθνικό σχέδιο για την επιχειρηματική αναγέννηση της Ελλάδας, το μοναδικό σχέδιο που μπορεί να επουλώσει τη μεγάλη “εθνική πληγή” της ανεργίας και να οδηγήσει στην πολυπόθητη ανάπτυξη.
Στο Ε.Ε.Α. αισθανόμαστε πιο ώριμοι από ποτέ –και έχουμε δείξει σαφή δείγματα γραφής τα τελευταία δύο χρόνια– να οργανώσουμε με τεκμηρίωση και σύστημα το έργο μας πάνω σε τρεις βασικούς άξονες:
Πρώτον, άμυνα απέναντι σε καταχρηστικές πρακτικές του κράτους σε βάρος των επιχειρήσεων, με πρόσχημα την κρίση.
Δεύτερον, ενδυνάμωση των μελών με σύγχρονες υποστηρικτικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες και
Τρίτον, αντεπίθεση της πραγματικής οικονομίας, με έμφαση στην καινοτομία, την πράσινη ανάπτυξη και την υιοθέτηση της σύγχρονης τεχνολογίας στην καθημερινότητα του επιχειρείν.
Ας δούμε συνοπτικά τι κάνουμε στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών από το 2012 και μετά:
Θα ρωτήσει κάποιος: «Φθάνουν αυτά;». Και βέβαια όχι. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι είναι λίγα μπροστά στα συντριπτικά χτυπήματα που δέχονται τα μέλη μας από τις πολιτικές λιτότητας. σίγουρα, όμως, αποτελούν μια καλή “μαγιά” γι’ αυτό που έχουμε σκοπό να κάνουμε από δω και στο εξής. Και αισθάνομαι ειλικρινά μεγάλο το βάρος της ιστορικής ευθύνης που μου αναλογεί, να έχω αναλάβει από την πρώτη Ιανουαρίου του 2014 την Προεδρία του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, σε μια περίοδο που αμφισβητείται και η ίδια η βιωσιμότητα του Επιμελητηριακού θεσμού.
Μιλώ για την άρση της υποχρεωτικότητας εγγραφής στα Επιμελητήρια από το 2015, μια απόφαση της κυβέρνησης επιπόλαιη, λαϊκίστικη και επικίνδυνη για τα συμφέροντα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Είναι απόφαση επιπόλαιη, γιατί άκριτα υιοθετεί αντιλήψεις που εκφράζονται υστερόβουλα από επιχειρηματικά “τζάκια”, που έχουν ίδιον συμφέρον να μονοπωλήσουν και να χειραγωγήσουν την εκπροσώπηση των ΜμΕ. Είναι λαϊκίστικη, γιατί, αφού πρώτα αγνοεί συστηματικά τις προτάσεις τους, η κυβέρνηση πατρονάρει για τα Επιμελητήρια την εύκολη άποψη ότι «δεν προσφέρουν τίποτα», αντί να συνδράμει η ίδια αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό τους. Και είναι επικίνδυνη απόφαση, γιατί κόβοντας τον νομικό “ομφάλιο λώρο” που ενώνει τους μικρομεσαίους από τον φυσικό εκπρόσωπό τους, η κυβέρνηση ακρωτηριάζει τον μοναδικό θεσμό που μπορεί με αντικειμενικότητα να προωθεί προς επίλυση κλαδικά επιχειρηματικά ζητήματα, μέσα από το πρίσμα της συλλογικής ανάπτυξης της οικονομίας.
Ωστόσο, παρότι το πρόβλημα των Επιμελητηρίων είναι υπαρκτό και κρίσιμο, παρότι χρειάζεται ειλικρινής αυτοκριτική και εκσυγχρονισμός του πλαισίου λειτουργίας τους, δεν πρόκειται να χάσουμε τη συγκέντρωσή μας από τον βασικό μας στόχο στα χρόνια που έρχονται: να γίνουμε, δηλαδή, ο αξιόπιστος σύμμαχος και συνεργάτης του ελεύθερου επαγγελματία και της επιχείρησης, ανοίγοντας δρόμους διαφυγής από την κρίση και βιώσιμης ανάπτυξης.
Η στρατηγική μας για το 2014 έχει ως εξής:
Χωρίς χρονοτριβή το Ε.Ε.Α. θα ρίξει το βάρος του στην ενθάρρυνση της νεανικής και γυναικείας επιχειρηματικότητας. Θα διεκδικήσει και θα προτείνει ολοκληρωμένα προγράμματα ενίσχυσης των start up και των εκκολαπτόμενων επιχειρηματιών, σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς φορείς, με προτεραιότητα τη στήριξη των ανέργων. Θα επιμείνει στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας στον δημόσιο τομέα, στην εύρυθμη λειτουργία του ανταγωνισμού και στην πάταξη της διαφθοράς. Θα εξηγήσει στα μέλη του τις ωφέλειες από επιχειρηματικές συνέργειες και συνεργασίες, την ανάγκη επιμόρφωσης και επανακατάρτισης των ιδίων και του προσωπικού τους. Θα απαιτήσει την εφαρμογή μέτρων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, όπως είναι η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, και την ελάφρυνση των φορολογικών βαρών, στο πλαίσιο της διαμόρφωσης ενός σταθερού και απλού φορολογικού συστήματος.
Δεν είναι υπερβολή να πω ότι στο Ε.Ε.Α βρισκόμαστε σε διαρκή “πολεμική ετοιμότητα” και θέλουμε να διοχετεύσουμε όλη μας τη δημιουργική ορμή προς όφελος της ελληνικής οικονομίας, των μελών μας και του Επιμελητηριακού θεσμού. Από πολλές απόψεις, αυτή σίγουρα θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά…».