

Η ομιλία του Προέδρου της ΕΑΕΕ, κ. Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης, στις 25 Φεβρουαρίου 2020.
(…) Θέλω πρώτα από όλα να σας καλωσορίσω στην ανοιχτή εκδήλωση της 114η Γενικής Συνέλευσης της ΕΑΕΕ και να σας διαβεβαιώσω ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι εδώ και 180 χρόνια περίπου δίπλα στον Έλληνα πολίτη, με την προϋπόθεση ότι είναι ασφαλισμένοι.
Ίσως θυμάστε ότι από αυτό εδώ το βήμα ξεκίνησα την ομιλία μου πέρυσι ζητώντας σας να εστιάσετε σε 3 αριθμούς:
Και θα σας πω λοιπόν ότι έχει περάσει ένας χρόνος και αυτοί οι επικίνδυνοι αριθμοί παραμένουν στα ίδια επίπεδα.
Με δύο λόγια: παραμένουμε ανασφάλιστοι σε μεγάλο βαθμό, ειδικώς όταν συγκρινόμαστε με άλλα κράτη όμοιου επιπέδου ανάπτυξης και, τελικώς, κινδύνων. Κι επειδή δουλειά των ασφαλιστών είναι να πείθουν για την κοινωνική, οικογενειακή και ατομική ωφέλεια της πρόληψης των κινδύνων, μπορώ να σας πω ότι το τρένο συνεχίζει να έρχεται κατά πάνω μας και είναι, δυστυχώς έναν χρόνο πιο κοντά. Και εμείς Τι κάνουμε; Το κοιτάμε; Ακόμα;
Κύριε υπουργέ, κύριοι Βουλευτές
Έχει γίνει όντως μία πολύ σημαντική αλλαγή στο χρόνο που πέρασε.
Αυτή η κυβέρνηση και δια στόματος του πρωθυπουργού, που ήταν πέρυσι μαζί μας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει δείξει ότι καταλαβαίνει πόσο σοβαρά είναι αυτά τα θέματα. Αυτή η Κυβέρνηση επικοινωνεί μαζί μας. Και όντως ήδη έχει κάνει κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα μια ακόμα, απαραίτητη σε μεγάλο βαθμό, αναμόρφωση του πρώτου πυλώνα με το τρέχον ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Καταλαβαίνει, επικοινωνεί αλλά τα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα είναι μεν απαραίτητα, δεν είναι όμως αρκετά.
Κυρίες και Κύριοι
Έχουμε μπροστά μας ένα κομβικό ερώτημα ως κοινωνία: Tί είναι πιο ακριβό;
Προσέξτε, όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Tο να ασφαλίζομαι ή το να μένω ανασφάλιστος;
Αφήστε το μείγμα της ασφάλισης, κοινωνικό ή ιδιωτικό. Δεν είμαστε εκεί ακόμα.
Στην Ελλάδα, το πρόβλημα είναι ότι η χώρα και κατά συνέπεια εμείς ως λαός επιλέγουμε να είμαστε ανασφάλιστοι και, δυστυχώς, όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα συνεχίζουν να μην αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με τη δέουσα προσοχή.
Ανασφάλιστοι στην υγεία, ανασφάλιστοι στις φυσικές καταστροφές, χωρίς χρήματα στην άκρη για τις συντάξεις μας.
Εν τω μεταξύ ο κόσμος αλλάζει…
Αλλάζει με τρόπο που απαιτεί και από εμάς να κάνουμε κάτι. Δουλεύουν λίγοι, ενώ όλο και περισσότεροι βγαίνουν στη σύνταξη και όσο δεν θα έχουμε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, τόσο δεν θα υπάρχουν χρήματα στην άκρη. Επιπλέον, η ανεργία παραμένει πολύ υψηλή στη χώρα μας, ενώ οι προσδοκίες για πολλά συντάξιμα χρόνια με υψηλό επίπεδο ζωής κάνουν το πρόβλημα ακόμη δυσκολότερο και φοβάμαι πως, όπως είναι σήμερα η κατάσταση, οι προσδοκίες του κόσμου δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, κάτι που είναι και πολιτικά επικίνδυνο.
Από έρευνες που κάνουμε σε πολίτες βλέπουμε ότι το 67% των ερωτηθέντων δηλώνουν πως θα έχουν ανάγκη από συμπληρωματικό εισόδημα κατά τη σύνταξή τους. Και επίσης, το ίδιο ποσοστό ανησυχεί για το πόσο ασφαλή είναι τα κρατικά ταμεία.
Από την άλλη, η κλιματική αλλαγή φέρνει πρωτόγνωρες φυσικές καταστροφές. Με μεγαλύτερη συχνότητα αλλά και ένταση, που σημαίνει πολύ μεγαλύτερες δαπάνες.
Η Ευρώπη μοιάζει να μπαίνει σε μία χρόνια κατάσταση ύφεσης ή πολύ χαμηλής ανάπτυξης με μηδενικά και αρνητικά επιτόκια. Θα ήταν ενδιαφέρον να μας πείτε, κύριε Διοικητά της ΤτΕ, τι λέει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν, πάντως όπως σωστά λέμε όλοι, η λύση στα προβλήματά μας είναι η ανάπτυξη, αυτή δεν φαίνεται να είναι ούτε προφανής ούτε κοντά μας.
Επιπλέον, το κανονιστικό περιβάλλον, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα για τις ασφαλιστικές εταιρείες (αλλού σωστά, αλλά και σε άλλα σημεία χωρίς να προσθέτει αξία) κάνει τα προϊόντα μας ακριβότερα. Έχουμε την αναθεώρηση του Solvency II 2020, το IFRS17, την IDD, το GDPR, τα PRIIPs και τέλος δεν έχει…
Όμως έχει κόστος.
Και όλα αυτά σε μια εποχή που ο Καταναλωτής αλλάζει από baby boomer σε millennial και η τεχνολογία γεννά λύσεις εκτός συστήματος, στις παρυφές της ορθόδοξης αγοράς.
Τι εννοώ: πρέπει όλοι, και η αγορά και οι επόπτες να καταλάβουμε ότι ο καταναλωτής δεν θα μας περιμένει και με την τεχνολογία μπορεί να βρεθεί να αναζητά λύσεις εκτός θεσμικού πλαισίου, όπως έγινε στα ταξί (uber) και στα ξενοδοχεία (Airbnb).
Λέω πάντα ότι ο σκοπός του ασφαλιστή είναι να αποζημιώνει γρήγορα και σωστά όταν επέλθει ο κίνδυνος. Η αγορά μας ήταν εκεί όταν οι ασφαλισμένοι της την χρειάστηκαν:
Αν όλα τα σπίτια ήταν ασφαλισμένα οι αποζημιώσεις στη Μάνδρα θα έφθαναν τα €82 εκατ. και στο Μάτι τα €240 εκατ.!
Όπως έδειξε η μελέτη του ΙΟΒΕ που για πρώτη φορά το 2019 κατέγραψε το αποτύπωμα της ασφαλιστικής αγοράς στην ελληνική οικονομία (για το 2018):
Είναι προφανές ότι στην αγορά μας έγιναν πολλά και τη χρονιά που πέρασε. Δεν ωφελεί όμως να μιλάμε τόσο για το τί κάναμε.
Επείγει να μιλήσουμε για το τι θα κάνουμε και γιατί.
Τρεις προτάσεις, λοιπόν, κύριοι της Κυβέρνησης, τρεις προτάσεις που πρέπει να στηρίξετε κυρίες και κύριοι βουλευτές .
Για όλα τα παραπάνω έχουμε καταθέσει λεπτομερείς προτάσεις στην κυβέρνηση.
Και βέβαια ως οι μεγαλύτεροι και μάλιστα μακροπρόθεσμοι επενδυτές στη χώρα ελάτε, κύριε Υπουργέ της Ανάπτυξης και κύριε Διοικητά της
ΤτΕ, να δούμε μαζί πώς μπορούμε να διοχετεύσουμε μέσα από το θεσμικό πλαίσιο (Solvency II) μέρος από τα €14 δισ.
που διαχειριζόμαστε σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στις υποδομές της χώρας για την
ανάπτυξη της αλλά και σε «πράσινες» επενδύσεις για τη σωτηρία του πλανήτη όπως
οφείλουμε ως υπεύθυνοι πολίτες.