

Ψηφίζονται σήμερα (11/09/14) από το ελληνικό κοινοβούλιο οι «Γενικές διατάξεις για τη δημιουργία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων – Σύσταση και καταστατικό της εταιρείας με την επωνυμία “Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμη Εταιρεία” – Προσαρμογή στο εθνικό δίκαιο της Οδηγίας 2012/39/ΕΕ της επιτροπής της 26ης Νοεμβρίου 2012 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2006/17/ΕΚ»)*
Ο εν λόγω νόμος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ασφαλιστική αγορά, αφού στο άρθρο 7 παρ. 2 προβλέπεται ότι στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας με την επωνυμία «Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμη Εταιρεία», θα μπορούν να συμμετέχουν με ποσοστό 20% και αντιπροσωπευτικές ενώσεις ασφαλιστικών εταιρειών.
Το συγκεκριμένο εδάφιο που αφορά στις ασφαλιστικές εταιρείες κατατέθηκε ως τροπολογία στις 3 Σεπτεμβρίου από τον Υπουργό Υγείας, κ. Μάκη Βορίδη, ενώ το σχέδιο νόμου συζητιόταν στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής(δείτε εδώ σχετικό δημοσίευμά μας στις 4/9).
Καθώς οι προσπάθειες της ασφαλιστικής αγοράς για συνεργασία με το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι καινούργιες – ο Νόμος Λοβέρδου, αλλά και κάποιες χωρίς αποτέλεσμα προσπάθειες που είχαν γίνει επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη–, εύλογα θα υπέθετε κανείς ότι και αυτή η προσθήκη της τελευταίας στιγμής ήταν αποτέλεσμα επαφών που είχε η ΕΑΕΕ με το Υπουργείο Υγείας, σε συνέχεια των προηγούμενων, ομολογουμένως όχι και τόσο επιτυχημένων, προσπαθειών για συνεργασία με το Δημόσιο.
Από την επικοινωνία μας, ωστόσο, με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Υγείας, κ. Γιώργο Βελιώτη, αλλά και την ΕΑΕΕ προέκυψε ότι καμία επίσημη επαφή δεν είχε γίνει από μέρους των φορέων της αγοράς, με σκοπό να συμπεριληφθούν και οι ασφαλιστικές στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Ποιος είναι ο καλός άγγελος των ασφαλιστικών που φροντίζει …για αυτές χωρίς αυτές; Εφόσον δεν υπήρξε συντεταγμένη πρόταση από την ΕΑΕΕ, δεν μπορούμε παρά να υποθέσουμε ότι αυτή προέκυψε από τους συμβούλους του κ. Βορίδη.
Όποιος και αν είναι ο εμπνευστής της, γεγονός είναι ότι η συγκεκριμένη τροπολογία αναθέρμανε το ενδιαφέρον των ασφαλιστικών εταιρειών για συνεργασία με το δημόσιο στο χώρο της υγείας, που είχε ατονήσει μετά τις προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες.
Λίγα χρόνια πριν η συζήτηση, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, αφορούσε το κατά πόσο ένα σύστημα υγείας είναι επιτυχημένο ή όχι. Σήμερα, σε καιρούς κρίσης, περιστρέφεται γύρω από το πόσο βιώσιμο ή μη βιώσιμο είναι.
Με τους πόρους να εξαντλούνται και στην περίπτωση της Ελλάδας να είναι ανύπαρκτοι και με την παραδοχή ότι το κόστος ενός συστήματος υγείας μετριέται τόσο σε χρήμα όσο και σε ανθρώπινες ζωές τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα:
*Να σημειωθεί ότι στο ίδιο σχέδιο νόμου προστέθηκε τροπολογία που αφορά στον επαναπροσδιορισμό του τρόπου επιβολής των προβλεπόμενων, από την κείμενη νομοθεσία (άρθρο 5 παρ.4, π.δ. 237/1986) κυρώσεων, σε περίπτωση οχήματος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη.